Wyznaczanie względnego współczynnika swiatła - omówienie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 364
Wyświetleń: 1386
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Wyznaczanie względnego współczynnika swiatła - omówienie - strona 1 Wyznaczanie względnego współczynnika swiatła - omówienie - strona 2 Wyznaczanie względnego współczynnika swiatła - omówienie - strona 3

Fragment notatki:

  1 Ćwiczenie 44  Wyznaczanie względnego współczynnika załamania światła dla  przeźroczystego ośrodka przy pomocy mikroskopu  I. Zagadnienia do samodzielnego opracowania  1.  Widmo promieniowania elektromagnetycznego.  2.  Zjawiska towarzyszące przejściu promieniowania elektromagnetycznego przez  ośrodek różny od próżni.  3.  Zasada działania mikroskopu.  II. Wprowadzenie  Celem  ćwiczenia jest wyznaczenie współczynnika załamania przy pomocy  mikroskopu. Mikroskop składa się z dwóch soczewek skupiających (układów  soczewek) ustawionych w odległości większej niż suma ogniskowych zastosowanych  soczewek. Mikroskop posiada bardzo małe pole widzenia, przez co zapewnia potrzebny  w wielu przypadkach warunek małych kątów. Pierwsza soczewka (obiektyw) daje obraz  rzeczywisty, odwrócony i powiększony. Oglądany przedmiot umieszcza się przed  obiektywem w odległości nieco większej niż jego ogniskowa  1 f . Druga soczewka  (okular) działa jak lupa i daje obraz urojony powiększony i prosty. Na rysunku 1  przedstawiono powstawanie obrazu w mikroskopie.  okular obiektyw A A’ A’ B’’ B’ B F 1 F 1 F 2 F 2 l   Rys. 1. Bieg promienia w mikroskopie  Metoda wyznaczania współczynnika załamania przy pomocy mikroskopu oparta  jest na obserwacji równoległego przesunięcia wiązki światła po przejściu przez płasko- równoległą płytkę.  Zgodnie z rys. 2 załamany w punkcie  A  (to jest w miejscu wejścia promienia  światła do szkła) promień ulega ponownemu załamaniu w punkcie  O . Jeżeli na  powierzchni I płytki narysujemy jedną linię, a na powierzchni II narysujemy krzyżującą  się z nią drugą linię, to obserwując przez mikroskop, widzi się obraz linii narysowanej    2  na powierzchni II nie w punkcie  O , lecz w miejscu oznaczonym na rysunku  O' .  Oznaczamy grubość  płytki przez " OO d =  zaś grubość pozorną  " ' ' O O d = . Z  trygonometrycznych zależności wynika:  α tg ' " = d AO ,   β tg " = d AO   skąd:  α β tg tg '  d d =                         (1a)  d d’ A O O’ O’’ α α β β   Rys. 2. Bieg promienia przez płasko-równoległą płytkę  Dla niewielkich kątów padania i załamania można przyjąć:  w n d d d = = α β sin sin '                   (1b)  gdzie   w n   względny współczynnik załamania szkła. Zatem:  ' d d nw  =   III. Wykonanie ćwiczenia  1.  Przygotować mikroskop do pomiarów ustawiając równo oświetlone pole widzenia.  2.  Otrzymane dwie płytki płasko-równoległe o różnych grubościach starannie  oczyścić.  3.  Śrubą mikrometryczną zmierzyć grubość płytek 

(…)


pionowego aż do zauważenia minimalnej zmiany ostrości obrazu. Dokonać pomiaru i
obliczyć odległość ∆ d '1 , o jaką zmienia się położenie obiektywu. Podobnie oszacować
∆ d '2 , tj. zmianę położenia układu optycznego w kierunku przeciwnym wywołującą
zauważalną zmianę ostrości obrazu.
∆ d '1 + ∆ d '2
∆d ' =
2
Błędy współczynnika załamania ∆ n1 i ∆ n2 obliczyć wykorzystując metodę
różniczki zupełnej…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz